Binnen het sociale domein is er veel in beweging. Het Rijk heeft veel taken aan de gemeenten overgedragen. Vanuit een lokale situatie zouden professionals betere zorg en ondersteuning aan burgers kunnen bieden. Er kwam een massieve opmars van ‘de nieuwe sociale professional’; wijk- en buurtteams poppen in het hele land op. Elke week zijn er minstens twee conferenties over de WMO, Nieuw Welzijn of de nieuwe generalistische professional. De inzet van die nieuwe manier van werken is ook veelbelovend: professionals komen bij de mensen thuis en zijn bereikbaar. Aanschuiven aan de keukentafel is hét symbool van de nieuwe werkwijze. Ze gaan de wijken in, verdiepen zich in de leefwereld van cliënten, en hebben meer professionele vrijheid. De hulp wordt ‘alledaagser’ en komt dichterbij. Het lijkt eenvoudig en voor de hand liggend. Maar in praktijk is zo’n leefwereldgerichte professionaliteit dat allerminst. De presentiebenadering ontwikkelt al zo’n 15 jaar deze specifieke manier van nabije, afgestemde en relationele zorg in de leefwereld. Het nieuwe WMO-beleid is daarmee koren op de molen van de presentiebenadering. Tegelijk maakt 15 jaar presentiepraktijk ook duidelijk dat je zo’n professionaliteit niet met een handomdraai voor elkaar hebt. Tijdens deze studieochtend delen we graag de kennis van en ervaringen met 15 jaar ‘professionele alledaagsheid’, toegepast op de nieuwe ontwikkelingen in het welzijnsbeleid.
Yvon van Noort
